Η έννοια της γεωργίας Υψηλής Φυσικής Αξίας (ΥΦΑ) αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ως συνέπεια της επέκτασης της εντατικής γεωργίας και της αυξανόμενης αναγνώρισης ότι η διατήρηση της βιοποικιλότητας στην Ευρώπη εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τη διατήρηση των παραδοσιακών γεωργικών συστημάτων χαμηλής έντασης. Ο ακρογωνιαίος λίθος της γεωργίας υψηλής φυσικής αξίας, αλλά και της βιοποικιλότητας των ευρωπαϊκών γεωργικών γαιών, είναι οι ημιφυσικοί βοσκότοποι, τα λιβάδια και οι οπωρώνες, καθώς και τα περιφερειακά ημιφυσικά στοιχεία, όπως οι μεγάλοι φράκτες και τα άλση που παρέχουν ενδιαίτημα και μια βασική πράσινη υποδομή για την άγρια ζωή.